استفاده از بیوراکتور بافل‌دار هیبریدی برای بهبود فرایند لجن فعال در تصفیه پساب نفتی

فرایند لجن فعال یکی از گسترده‌ترین فرایندهای تصفیه بیولوژیکی پسابهای نفتی در پالایشگاههای کشور است. استفاده از این فرایند مشکلاتی مانند عدم تصفیه مناسب در غلظتهای بالای هیدروکربن، افزایش حجم لجن، تولید بالای لجن و ناپایداری در برابر شوک را به‌همراه خواهد داشت. ایده اصلی این تحقیق استفاده همزمان از رشد چسبیده و معلق برای بهبود بخشیدن فرایند لجن فعال بود. به این منظور کارایی بیوراکتور بافل‌دار هیبریدی با حجم 34/5 لیتر در تصفیه مصنوعی پساب حاوی آلاینده نفتی با راکتور لجن فعال مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. حامل بستر ثابت سطح ویژه بالایی (m2/m3600) را برای رشد میکروارگانیسم‌های چسبیده فراهم می‌کند. میزان تصفیه‌پذیری در زمان‌های ماند،COD  و غلظت و آلاینده‌های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. در شرایط بهینه برای بیوراکتور هیبریدی (دمای 27 درجه سلسیوس، pH برابر 7/5، DO برابر 4/1 میلی‌گرم در لیتر، نسبت واحد برای جریان برگشتی و COD/TPH برابر 2/5) متوسط درصد حذف آلاینده نفتی و COD به‌ترتیب به بیش از 92 و 83 درصد رسید که با مقایسه با شرایط یکسان در راکتور لجن فعال افزایش قابل توجهی را نشان داد، بنابراین فرایند مرسوم تصفیه پساب نفتی را می‌توان با تغییر در شکل تانک هوادهی و استفاده از بیوفیلم بهبود بخشید.